بسم الله الرحمن الرحیم

آیه (الحمد لله رب العالمین)

انسان وقتی که نعمت و کار خیری به او می رسد سریعا در پی شناخت منشاء آن خیر بر می آید تا او را بشناسد ،

 خداوند هم از این قاعده مستثنا نیست ، لذا میل به شناخت خداوند فطری هر شخص است.

توصیف خداوند به (رب العالمین) ، در واقع به عنوان علت بند اول این آیه(الحمد لله)است.

آیا کسی که پروردگار و مدیر این جهان است ، مستحق ستایش  نیست؟.

قرآن کریم می فرماید:(الذی احسن کل شیء خلقه) سجده 7 – کسی که خلقت هر شیء را به بهترین صورت انجام داده.

این آیه ،گفته کسانی را که معتقد به وجود خدایان مختلف برای موجودات این جهان هستند را،نفی می کند.آنهایی که در بعضی شهرها ،معتقد به چندین خدا بودند و گویا خداوند یکتا را کافی نمی دانستند.و قرآن نکوهش می کند کسانی را که دانشمندان یهودی و مردان و زنانی که خود را از دنیا جدا کردند، را ارباب خود میدانستد(اتخذوا احبارهم و رهبانهم اربابا من دون الله)/توبه 31

حمد ترکیبی از مدح و شکر است.مدح در موارد زیبایی بکار می رود و شکر در موارد نعمت و خیر.وخداوند هم از جهت کمال و زیبایی که دارد مورد مدح است و از جهت نعمتهایی که به ما ارزانی داشته است.

نکته دیگر در مورد حمد ،اینکه آغاز کار ما که در دنیا است با حمد خداوند است که در آغاز قرآن آمده و در آخر کار در بهشت هم می گویند(بهشتیان): وآخر دعویهم ان الحمد لله-آخرین کلامشان ، حمد خداوند است.

 (ربّ) فقط به معنای آفریننده نیست بلکه خداوند اداره این جهان را هم به دست دارد و به عنوان مربی هم فعال است.

نکته زیبایی که اینجا مشاهده می شود این است که رابطه ما با خداوند دایمی و تنگا تنگ است.زیرا بنا ،سازه خود را می سازد و رها می کند اما یک مربی باید دایما نظارت داشته برشد بر افراد تحت نظرش.

موفق باشید

نوشته شده توسط س.م. مرتضوی مقدم در یکشنبه 85/8/7 و ساعت 7:15 صبح | نظرات دیگران()