بسم الله الرحمن الرحیم

آیه (مالک یوم الدین):
در این آیه  نسبت بین خدا و قیامت را به صورت مالکیت مطرح کرده که بفهماند که خداوند مالک هر چیزی در روز قیامت است.
البته  این به معنای این نیست که خداوند مالک هر چیر در این دنیا نیست ،لیکن ترجیح ذکر مالکیت خداوند بر قیامت ،
بعلت آشکار شدن مالکیت خداوند بر همه چیز، برای مردم در آن روز است.

به عبارت دیگر ،روز حساب است که بر همگان آشکار می شود که خداوند مالک حقیقی هر چیز است.اینکه می گویم حقیقی ،به علت اینکه ما در دنیا ،مالیکیتی که نسبت به اشیاء داریم اعتباری و قرار دادی است و با قرار داد دیگری ،از بین می رود.
لیکن مالکیت خداوند حقیقی است و هیچگاه زایل نمی شود.
اما مالک به معنای صاحب است. اما مالکیت خداوند به گونه است که در صورتی که بخواهد کاری را انجام دهد، هیچ کس نمی تواند مانع او شود و در صورتی که اراده انجام کاری را نداشته باشد ،کسی نمی تواند او را مجبور کند.
یوم به معنای وقت است.
الدین ،به معنای حساب است و اینکه به اعتقادات مختلف ،دین گفته می شود،به علت این است که،کسی که معتقد به یک دینی است ،بالاخره حسابی در آن وجود دارد ولو دنیوی و فراگیرو جهانی نباشد.

نوشته شده توسط س.م. مرتضوی مقدم در چهارشنبه 85/8/10 و ساعت 7:38 صبح | نظرات دیگران()